Γερόντισσα Γαλακτία: " Αποσπάσματα από τέσσερις ιδιόχειρες επιστολές της".

 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ(+ 20 Μαϊου 2021). 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΗΣ:

«Φοβούμαστε, τρέμουμε την αιώνια ζωή γιατί δεν γνωρίζουμε πώς είναι. ...Όσοι την γνώρισαν, έχουν ακατανίκητη ορμή στην ψυχή να πάνε εκεί... Πλένε οι δίκαιοι μέσα στο άπλετον φως της Αγίας Τριάδας!

Δεν αλλάζουν σε τίποτα, διατηρούν απόλυτα το χαρακτήρα τους, θυμούνται τα πάντα από εδώ και ενδιαφέρονται για εμάς...

Εκεί έχουν άλλες γνώσεις.

Ξέρουν άπειρα πράγματα αλλά πάνσοφος είναι μόνο ο θεός...

Για να πάμε εκεί πρέπει να σταυρωθούμε εδώ...

Για να νεκρώσουμε την αμαρτία...

Οι ηδονές φέρνουν οδύνες.

Είναι αναπόφευκτο αυτό.

Οι οδύνες πάλι της μετάνοιας και της άσκησης φέρνουν πνευματικές ηδονές.

Παράδεισο στην ψυχή απ' αυτή τη ζωή..

Αυτό εξελίσσεται εκεί χωρίς σταματημό...

Τους βλέπεις... χαίρονται, καλαμπουρίζουν, κουβεντιάζουν, αλλάζουν απόψεις ...

Το ίδιο όπως εδώ, μόνο που δεν υπάρχει εκεί πονηριά, κακία, εγωισμός.

Βασιλεύει η αγάπη...

Όταν προσευχόμαστε για αυτούς, όταν δίνουμε κρυφές ελεημοσύνες και σωστά μνημόσυνα βελτιώνουμε πολύ την κατάστασή τους...

Αυτοί περιμένουν από εμάς γιατί μετά θάνατον κανείς δε μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του.

Πρέπει να τον σπρώξουν οι ζωντανοί. Εμεις εδώ όσο ζούμε, με την μετάνοια, τον αγώνα εξελισσόμαστε. Αυτοί εκεί περιμένουν από εμάς...

Όταν κάποιος χαίρεται στη βασιλεία του Θεού και βλέπει πολύ πόνο στη γη για αυτόν, δεν πλησιάζει γιατί χαλάει η ψυχική του κατάσταση...

Λ.χ. σαν μια νύφη που έχει χαρά επειδή παντρεύεται και μελαγχολεί που βλέπει τη μάνα της να συρομαδιέται επειδή την χάνει...

Όσο ηρεμούν οι ψυχές των πονεμένων που έχασαν δικούς τους ανθρώπους και προσεύχονται, τόσο πλησιάζονται μεταξύ τους οι ψυχές.

…Επιτρέπει ο Θεός από αγάπη δύσκολο θάνατο... 

οι καρκινοπαθείς γέμισαν τον παράδεισο...

Ένας καρκίνος είναι λίπασμα ή καμίνι...

Το λίπασμα αυξάνει το καλό στις ψυχές...

Το καμίνι καθαρίζει από τη βρωμιά το χρυσάφι...

Όσοι δοκιμάζουν σήμερα ηδονές βρώμικες αλλάζουν την ποιότητα της ψυχής τους... 

Χαλάσματα μεγάλα γίνουνται πάνω στην ψυχή τους που βγάνουνε συνέχεια δαιμονικό πύον...

Έχει μεγάλη εξουσία επάνω τους ο καταραμένος... 

Επιτρέπει ο θεός να μπούνε στο καμίνι του καρκίνου...

Αν το καταλάβουν και συνεργαστούν με το Θεό εξαγνίζονται και αγιάζουν.

Γι αυτό ενώ είναι εύκολο το φάρμακο του καρκίνου, δεν το φανέρωσε ακόμα ο θεός... 

Γιατί γέμισε με τον καρκίνο ο παράδεισος.

...Ένα τροχαίο μπορεί να καθαρίσει αστραπή την ψυχή και να πάει σαν πύραυλος στον ουρανό...

Και από κάτι δύσκολο την προστατεύει στο μέλλον.

Ήρθε μια μάνα που έχασε ξαφνικά το παιδάκι της...

Μόλις λίγο συνήλθε η μάνα έκανε ταξίδι από την Αθήνα να βρει κάποιους συγγενείς (για την γερόντισσα ήρθε αλλά δεν της το είπαμε).

Μου την έφερε ο πάτερ Αντώνιος. Της είπα: "Παιδί μου, γκρεμίστηκε τώρα το παλιό σας σπίτι γιατί είχε σαθρά θεμέλια! Λεφτά, καλοπέραση, ηδονές κ.α.

Τώρα θα χτίσεις καινούργιο που θα κρατήσει αιώνια, παντοτινά... γιατί θα έχει θεμέλιο το Χριστό"... 

Όντως, έκανε αλλά παιδιά. Μεγάλη αλλαγή.

Τα δυο μικρά βλέπουν εκείνο που έφυγε και τους λέει: "Είμαι και εγώ αδελφάκι σας. Σασε προστατεύω, σας αγαπώ...είστε καλά παιδιά χάρη σ' εμένα...".

..."Τώρα χαίρεται η Μαρία στη Βασιλεία του Θεού... (40χρονη αδελφή πνευματικού μου παιδιού.).

Ο καρκίνος ισοδυναμεί με μαρτύριο... έλυωσε, βογγούσε...

Δεν έκανα προσευχή να γιατρευτεί γιατί είδα ότι άλλο ήταν το θέλημα του Θεού...

Είχα αγωνία να αντέξει παιδί μου...

Ξενυχτούσα και έκανα προσευχή να έχει δύναμη...

Αυτές οι οδύνες την καθάρισαν... έπεψα τον πάτερ Αντώνιο να την ξεμολογήσει... 

Εκείνος δίσταζε. Δεν θέλει, όπως μου είπε, να παραβιάσει την θέληση και την ελευθερία κανενός και καμμίας... 

Επέμενα και του είπα: Αμέ παιδί μου. Θα δεις.. Θα δεις..

Τελικά αφού τον πίεσα πολύ, πήγε... 

Εσύ δεν ήσουνα εκεί.

Εξομολογήθηκε ωραία! 

Η μετάνοια και ο πόνος της έβαλαν ουράνιο νυφικό! 

Πω, πω πω ωραία που ανέβηκε! 

Ωραία που είναι τώρα! 

Δίνει παιδί μου πόνο ο θεός για τρεις λόγους:

1) Για να κάνει το καλό άριστο. Το αμπέλι όταν κλαδεύεται, πονεί και δακρύζει στο σημείο που το κουτσουρίζουν. Στάζει νερό από το μέρος που το πληγώσανε. Ύστερα μεγαλώνει, μεγαλώνει, γίνεται ένα καμάρι και γεμίζει σταφύλια! Το ίδιο κι εμείς. Μα σε κλαδεύει ο θεός. Αποβάλλομε με τον πόνο τις κακές συνήθειες, αλλάζομε ψυχικά, μεγαλώνουμε πνευματικά και γεμίζουμε με ωραίους καρπούς.

2) Δίνει πόνο ακόμη ο θεός όταν θέλει να απαλλάξει μια ψυχή από μικρά πράγματα και να την τελειώσει (τελειοποιήσει). Όταν εξομολογούμαστε γιατρεύονται οι πληγές μας. Μένουν όμως κάποια μικρά που δεν τα σπουδαιολογήσαμε. Έρχεται ένας δυνατός πόνος και ολοκληρώνει το έργο...

3) Ένας πόνος γιατρεύει μεγάλες αμαρτίες. Όπως τη σκουριά την γεννά το σίδερο και μετά η σκουριά τρώει το σίδερο. Όπως το σαράκι το γεννά το ξύλο και ύστερα τρώει ο σκούληκας το ξύλο. 

Έτσι και οι οδύνες... έρχονται από ηδονές και μετά οι οδύνες σβήνουν τις ηδονές... 

Αρκεί να υπάρχει πίστη, μετάνοια, υπομονή...

Τώρα έχουμε ηδονές χειρότερες από την εποχή του Νώε και από την εποχή του Δικαίου Λωτ στα Σόδομα και στα Γόμμορα...

Επάθανε οι άνθρωποι αποχονδρίαση (συνειδησιακή αγκύλωση) και δεν το νοιώθουνε.

Όλα τα θεωρούνε φυσικά...

Μαγαριζουνε όλοι, και τα ζευγάρια ακόμη... 

Αηδία, αηδία, αηδία! 

Ούτε ζώα...τα ζώα είναι αδιάντροπα αλλά στα φυσικά τους, παρά φύση τα ζώα δε ξέρουνε... 

Συγγνώμη παιδί μου που τα γράφω αυτά...θα αναρωτηθείς που τα ξέρω εγώ γριά γυναίκα; 

Πληροφορεί με πόνο ο θεός και έρχουνται και καυχιούνται οι δαίμονες...

Ο Ουράνιος καλός Πατέρας βάνει το διαλυμένο από την αμαρτία υλικό της ανθρωπιάς, το βάνει ο δημιουργός μέσα μας στα καλούπια του πόνου για να το ξανασάσει...για να το κάνει και πάλι ανθρώπινο...

Γι' αυτό θα έρθουν δεινά στην ανθρωπότητα, γι' αυτό υποφέρουμε πολύ σήμερα οι άνθρωποι... περιμένει την μετάνοια μας...".

…Την ρώτησα την γερόντισσα κάποτε:

- Αυτό που λένε ότι η κόλαση είναι πίσσα, πώς το ακούς; Δεν είναι υπερβολή;

- Γερόντισσα: Δεν είναι γιατί η πίσσα όταν βράσει ειδικά, καίει αφόρητα και δεν φέγγει... 

Και από όπου κολλήσει δε βγαίνει ποτέ... 

Αυτός ο χαρακτηρισμός αποδίδει κάπως την έννοια της κολάσεως! 

Δεν έχει καζάνια εκεί, καμίνια και τηγάνια και άλλα όργανα φωτιάς όπως τα ξέρομε από τούτο το κόσμο.

Εκεί είναι όλα Φως! 

Αλλά το Φως είναι εντελώς διαφορετικό από το γνωστό Φως! Καμμία ομοιότητα (εννοεί Άκτιστο).

Σε άλλους φέγγει και δεν καίει..

Σε άλλους σκοτίζει και καίει χειρότερα από τα καμίνια που ξέρομε εμείς... 

Επειδή η πίσσα καίει και δε φέγγει και όπου κολλήσει δε βγαίνει,

γι' αυτό παριστάνομε την κόλαση με την πίσσα ...και η Κόλαση είναι αιώνια,

σαν την πίσσα που δε μεταγιαγέρνει από όπου κολλήσει ...".