Τα γεγονότα εξελίσσονταν ως εξής:
Μέσα στη μεγάλη βαβούρα της μπιραρίας ακούω μία καθαρή, δυνατή, αγανακτισμένη φωνή ενός άνδρα, που απαιτούσε να του σερβίρουν σε πιο μεγάλο ποτήρι μπίρα, ανακατεμένη με βότκα, αλλιώς, όπως έλεγε ο ίδιος, «θα σπάσει η καρδιά του» και ότι «θα πληρώσει όσα του ζητήσουν».
«Λεφτά υπάρχουν, οι ενορίτες έδωσαν τον οβολό τους», επαναλάμβανε συνέχεια βροντόφωνα ο άνθρωπος αυτός, που ήταν ακριβώς πίσω μου κι ενώ οι παρευρισκόμενοι τον κοιτούσαν περιφρονητικά, γελώντας.
Δεν γνώριζα τότε τι σημαίνει η λέξη «ενορίτες» κι επειδή καθόμουν με την πλάτη στο άτομο που την είπε δεν μ’ ενδιέφερε ιδιαίτερα το ποιος ήταν. Θυμάμαι ένα πράγμα σίγουρα:
Στη δική μου αντίληψη, ήταν άνθρωπος μεγάλου αναστήματος, όμορφα ντυμένος, επαναστάτης, που, όπως κι εγώ, προσπαθεί να πνίξει τη θλίψη στο αλκοόλ.
Η φωνή δεν σταματούσε καθόλου, ακούγονταν κραυγές, ακόμα και τον ήχο από τις γουλιές μπορούσες να ξεχωρίσεις, και ξαφνικά ο «άνθρωπος-επαναστάτης» άρχισε να τραγουδάει ένα γεωργιανό τραγούδι με τόσο γλυκιά φωνή, που ακούσια γύρισα να τον δω.
Αυτό που αντίκρυσα ήταν ένας ιερωμένος, που στεκόταν στη μέση της μπιραρίας, ντυμένος με κουρέλια, κοντός, ασπρομάλλης, ο οποίος χόρευε στους ήχους του τραγουδιού, κάνοντας αλλοπρόσαλλες κινήσεις μεθυσμένου.
Όλοι ησύχασαν και τον παρατηρούσαν, ενώ αυτός με κοιτούσε με τα μεγάλα, μοναδικά του μάτια.
Κάποια στιγμή με πλησίασε, με κοίταξε κατάματα και είπε:
«Ρεβάζ, κάψε αυτό που έχεις εδώ στην τσέπη σου!».
Καλλιτεχνικό τω τρόπω με ακούμπησε στο στήθος, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και μέσα σ’ ένα κλάσμα δευτερολέπτου με σταύρωσε.
Όλο αυτό συνέβη τόσο γρήγορα, που κανένας δεν παρατήρησε τίποτα και οι περισσότεροι, μεταξύ των οποίων κι εγώ, σκεφτήκαμε ότι το σημείο του σταυρού ήταν ένα είδος χορευτικής κίνησης.
Σύντομα, και αφού τελείωσε τον χορό του, ο γέροντας έφυγε.
Ο κόσμος τον ξεπροβόδισε με χειροκροτήματα κι επιφωνήματα:
«Τι καλός άνθρωπος… Εύγε, παππούλη! Απίστευτο».
Στεκόμουν εμβρόντητος, με δάκρυα στα μάτια.
Κι έκλαιγα όχι επειδή κατάλαβα αμέσως το νόημα όλης της συμπεριφοράς του γέροντα, αλλά μόνο και μόνο γιατί σοκαρίστηκα με τα λόγια του.
Απόρησα για το πώς μπορούσε να γνωρίζει τι είχα εγώ στην τσέπη μου.
Και στην τσέπη μου βρισκόταν ένα σημείωμα αυτοκτονίας, το οποίο είχα γράψει πριν λίγες ώρες, στο οποίο αποχαιρετούσα την οικογένειά μου.
Όντως τότε είχα αποφασίσει να διαπράξω μία τρομερή, ανεπανόρθωτη πράξη.
Και ο γέροντας Γαβριήλ, ελέω Θεού, έστησε για μένα ολόκληρη παράσταση!
Επιμέλεια Кωνσταντίνος Τσερτσβάντζε
Μεταφραστής: Σάββας Λαζαρίδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν ιστολόγιο δημοσιεύει λόγους Αγίων, Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολικής εκκλησίας και ακολουθεί πλήρως την διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος με επίγνωση εκκλησιαστικού φρονήματος. Εύχεστε υπέρ ημών των αναξίων!