Τό 1985, δηλαδή ἕναν χρόνο μετά, ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀργολίδος ἕνας φίλος του, ὁ π. Ἰάκωβος, πού ἦταν Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἄρτης, (ἐκοιμήθη τώρα), ἕνας εὐλαβέστατος καί ἅγιος Ἐπίσκοπος.
Ἕνα χρόνο μετά τήν εἰς Ἐπίσκοπο χειροτονία καί ἐνθρόνισή του, δηλαδή τό 1986, τόν κάλεσαν στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Μαρίνης, πού εἶναι πάνω στόν λόφο στό κάστρο τοῦ Ἄργους, γιά νά διαβάση δύο κοπέλες, 17 καί 18 ἐτῶν, πού βασανίζονταν ἀπό τά δαιμόνια.
Μοῦ διηγήθηκε αὐτό τό περιστατικό ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἀργολίδος Ἰάκωβος, ἀλλά θά σᾶς διαβάσω τώρα πῶς τό περιγράφει γραπτῶς ἕνας Ἱερέας πού ἦταν παρών ἐκεῖ, ὁ π. Δημήτριος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ἄργους. Λέει, λοιπόν, σέ γραπτή μαρτυρία του:
«Κατά τήν διάρκεια τοῦ “διαβάσματος” τά δαιμόνια χυδαιολογοῦσαν εἰς βάρος τοῦ Δεσπότη καί σέ μία στιγμή τό ἕνα εἶπε:
“Δυό φορές προσπάθησα νά σέ ξεκάνω, ρέ, ἀλλά σέ γλίτωσαν ἡ Κυρά σου (ἡ Παναγία) καί κεῖνος ὁ ξεδοντιάρης ὁ γέροντάς σου,
(ὁ μακαριστός π. Ἀθανάσιος Χαμακιώτης)”.
Ξαφνικά, μετά ἀπό λίγο, ἄρχισαν τά δύο δαιμόνια νά κραυγάζουν μέ τρόμο: “Φῦγε, Καλλίνικε, μᾶς καῖς, μᾶς στραβώνεις, ἄσε μας ἥσυχους, φύγεεε!”.
Ἀπορημένος, περιγράφει ὁ Ἱερεύς, ρώτησα τόν Μακαριστό Ἰάκωβο, -“Ποιόν Καλλίνικο βλέπουν, Σεβασμιώτατε, καί καίγονται;”.
“Τόν Ἐδέσσης”, μοῦ ἀποκρίθηκε: “Καί πῶς βρέθηκε ἐδῶ, Σεβασμιώτατε, ὁ Ἐδέσσης;”, ρώτησα.
“Τόν ἐπικαλέστηκα νοερῶς”, ἀπάντησε».
Κοιτάξτε, τήν ὥρα ἐκείνη πού ὁ Μητροπολίτης Ἰάκωβος διάβαζε ἐξορισμούς νά φύγουν τά δαιμόνια, αὐτά φώναζαν.
Ὁ Μητροπολίτης ἐπικαλέστηκε νοερά, μυστικά τόν Καλλίνικο πού εἶχε πεθάνει ἕνα χρόνο πρίν, καί τήν ὥρα πού τόν ἐπικαλέστηκε νοερῶς, τά δαιμόνια ἄρχισαν νά φωνάζουν καί νά λένε: «Φύγε, Καλλίνικε».
Συνεχίζει τήν διήγησή του ὁ π. Δημήτριος:
«”Τόν γνωρίζετε τόν Καλλίνικο;”, ρώτησε ὁ Μακαριστός (Μητροπολίτης Ἰάκωβος) τά δαιμόνια.
“Ναί -ἀποκρίθηκε τό ἕνα ἀπό αὐτά- μέ εἶχε βγάλει πρίν ἀπό χρόνια, ἀπό ἕναν νεαρό στό Ἀγρίνιο”.
“Ἄαα -ψιθύρισε ὁ Δεσπότης- τώρα ἐξηγεῖται ἡ ὑπόθεση”. “Ποιά ὑπόθεση, Σεβασμιώτατε;” τόν ρώτησα.
“Θά σᾶς πῶ μόλις τελειώσουμε”, ἀπάντησε.
Μετά τό πέρας τῶν ἐξορκισμῶν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης μας, διηγήθηκε ὅτι ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἐδέσσης κυρός Καλλίνικος ὅταν ἦταν ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας τοῦ εἶχε ἀναφέρει σέ κάποια συζήτησή τους ὅτι δύο κληρικοί στό Ἀγρίνιο (δέν ἀπεκάλυψε ὅμως ὀνόματα) κλήθηκαν νά προσευχηθοῦν γιά ἕναν νεαρό δαιμονιζόμενο. Μετά τήν ἀνάγνωση τῶν ἐξορκισμῶν ὁ ἕνας ἔφυγε. Ὁ ἄλλος, συμπονώντας τόν βασανιζόμενο νέο, ἔμεινε μαζί του σχεδόν ὅλη τή νύχτα προσευχόμενος καί τελικά τό δαιμόνιο ἔφυγε».
Αὐτό τό γνωρίζω καί ἐγώ προσωπικά, τό γνωρίζει καί ὁ νῦν Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ, ὁ ὁποῖος ἦταν Ἱεροκήρυκας καί ἤμασταν μαζί καί οἱ δύο Ἱεροκήρυκες καί τό βεβαιώνουμε. Μᾶς τό ἔλεγε αὐτό πολλές φορές:
«Ξέρω κάποιον ἱερομόναχο ὁ ὁποῖος στό Ἀγρίνιο ἔβγαλε ἕνα δαιμόνιο».
Καί τώρα ἔρχεται ἐδῶ μετά τόν θάνατό του καί καταλαβαίνουμε ὅτι ἦταν ὁ ἴδιος, ἐπειδή τό ἀπεκάλυψε τό ἴδιο τό δαιμόνιο.
Ἐμένα ὅταν αὐτό τό περιστατικό μοῦ τό διηγήθηκε ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος Ἰάκωβος, μοῦ ἔλεγε ὅτι, ἐκτός αὐτῶν πού γράφει ἐδῶ ὁ Ἱερέας ὁ π. Δημήτριος πού ἦταν παρών, φώναζε τό δαιμόνιο καί ἔλεγε:
«Μέ καῖς, ὅμως δέν φταῖς ἐσύ, ἔλεγε στόν Μητροπολίτη Ἀργολίδος Ἰάκωβο, δέν φταῖς ἐσύ, ἀλλά αὐτός πού σέ ἔκανε Δεσπότη».
Ἀμέσως ὁ Ἰάκωβος ρώτησε: «Ποιός μέ ἔκανε Δεσπότη;»
Καί τό δαιμόνιο ἀπάντησε: «Ὁ Καλλίνικος, αὐτός σέ ἀγαποῦσε, ἤθελε νά σέ κάνη Δεσπότη, ἀλλά σέ ἔκανε τώρα πού βρίσκεται στόν οὐρανό.
Αὐτός μέ ἔβγαλε πρίν λίγα χρόνια ἀπό ἕναν ἄνθρωπο καί ἐγώ τόν πολεμοῦσα σέ ὅλη τήν ζωή του.
Κατόρθωσα νά τοῦ φάω τήν σάρκα του μέ τήν ἀρρώστια, ἀλλά αὐτός λάμπει στόν οὐρανό. Τόν ἁγίασε τό ἄδειο πορτοφόλι του.
Αὐτός σέ προστατεύει.
Ἄν σέ δῶ χωρίς αὐτόν, θά σοῦ κάνω κακό».
Ιερόθεος, Μητροπολίτης Ναυπάκτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν ιστολόγιο δημοσιεύει λόγους Αγίων, Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολικής εκκλησίας και ακολουθεί πλήρως την διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος με επίγνωση εκκλησιαστικού φρονήματος. Εύχεστε υπέρ ημών των αναξίων!