Η Νύμφη του Χρίστου να είναι ειρηνική, χαρούμενη και αισιόδοξη, όσες δυσκολίες κι αν συναντάει.
Να καταφέρνει ο πνευματικός και αφιερωμένος άνθρωπος να είναι πάντοτε ξάστερος. Να στέκεται παραπάνω από καταστάσεις, από κάτι πού θα συμβεί, από δυσκολίες. Να το πνίγει μέσα του.
Εφόσον εγκαταλείψαμε τα πάντα, θέλουμε δεν θέλουμε θα περπατήσουμε στ’ αχνάρια των Αγίων. Αυτό καλούμεθα να κάνουμε. Και κατ’ ακολουθίαν δεν μας κουράζει και δεν μας απογοητεύει καμμιά δυσκολία.
Διότι αν οί Μάρτυρες αντιμετώπισαν το Μαρτύριο με χαρά και με ενθουσιασμό, εμείς είναι να στεκόμαστε σε τυχόν μικροδυσκολίες;
Συναντήσαμε εμείς δυσκολίες πού συνάντησε ο Παύλος;
Μπορεί να είμαστε λίγο αδύνατοι και μας στοιχίζει.
Έτσι, παιδί μου, θα μας κάνει μεγάλο παράπονο ο Κύριος.
«Βρέ παιδί μου», θα πει «εγώ πάνω στο Σταυρό παραπονέθηκα; Δέχτηκα καρφιά. Παραπονέθηκα εγώ; Παρουσιάστηκα σκυθρωπός και κατηφής καί… καί… και απογοητευμένος;
Έσύ, γιατί, παιδί μου; Γιατί αφήνεις τον εαυτό σου και απογοητεύεσαι»;
Να λέμε: «Είσαι καλή δυσκολία, ήλθες να με ωφελήσεις.
Ήλθες να με γεμίσεις με τη χάρη του Θεού, με τη δύναμη του Κυρίου.
Και τί είσαι σύ δυσκολία μπροστά στο Σταυρό του Κυρίου; Λοιπόν έτσι νομίζω· ώς Πνευματικός μικρός και ταπεινός, αυτό έχω να καταθέσω. Και δεν πρέπει να αφήνουμε το κάθε τι πού λέμε απαρατήρητο και να μην το εφαρμόζουμε.
Διότι θα μου ζητήσει λόγο ο Θεός εκεί πάνω. Θα μου πεί: «τί έκανες εκεί κάτω; Γιατί δικαιολογούσες τις δυσκολίες της καθεμιάς και προχωρούσε ο καιρός με τα ελαττώματα της;».
Γέρων Ευσέβιος Γιαννακάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν ιστολόγιο δημοσιεύει λόγους Αγίων, Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολικής εκκλησίας και ακολουθεί πλήρως την διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος με επίγνωση εκκλησιαστικού φρονήματος. Εύχεστε υπέρ ημών των αναξίων!