Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:" Ο Σταυρός του κάθε ανθρώπου".

 

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-"Πάθη και Αρετές. Λόγοι Ε΄ Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης)

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:" Η δύναμη του Σταυρού!".

 

Το σημείο του Σταυρού χαραξέ το βαθιά στη διάνοιά σου και κράτησε στην αγκαλιά σου τη σωτηρία της ψυχής σου. Γιατι, ο Σταυρός επανέφερε την οικουμένη στην ευθεία οδό. Αυτος εξεδίωξε τη πλάνη, αυτός επανέφερε την αλήθεια. Ο Σταυρός μετέβαλε τη γη σε ουρανό, αυτός έκανε τους ανθρώπους Αγγέλους. Με τη δύναμη του Σταυρού έπαυσαν πλέον οι δαίμονες να είναι φοβεροί και έγιναν ευκολοκαταφρόνητοι. Με αυτόν ο θάνατος έπαυσε να είναι θάνατος, αλλά ύπνος. Με τη δύναμη του Σταυρού όλα όσα μας πολεμούν καταρρίφθηκαν στη γη και καταπατήθηκαν. 

~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης:" Τότε θα μετέχουμε "εκτυπώτερον" στον Θεό, "εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας Του".

Τι τιμή για μένα, το μηδαμινό πλάσμα, να μιλώ, με την προσευχή, σ’ Εκείνον που κρατεί στην παλάμη του τα σύμπαντα, που οι Δυνάμεις των ουρανών τον υπηρετούν με φόβο, σ’ Εκείνον που είναι η άπειρος αγάπη!

Η ψυχή μας φορεί τον πηλό του σώματος. Ζούμε μέσα σ΄ένα υλικό κόσμο.

 Έτσι, ο Κύριος μας σώζει και μες από τις υλικές μας αισθήσεις.

Στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μας προσφέρεται υπό τα είδη του άρτου και του οίνου.

Στο Μυστήριο της Μετανοίας, ενεργεί μέσω του ορατού λειτουργού του, του πνευματικού μας.

Στο Βάπτισμα, μέσω του νερού. Στο Χρίσμα και στο Ευχέλαιο, με το λάδι.

 Στον Γάμο, με τον ιερέα και τα στέφανα.

 Ενώνει την παρουσία του με τον ναό, με τις εικόνες, με τον Σταυρό, με το σημείο του Σταυρού, με το όνομά του, με το νερό του Αγιασμού, με τα πρόσφορα.

Αλλά θα έλθη η ώρα που όλα αυτά τα υλικά μέσα δεν θα μας χρειάζωνται πλέον, γιατί τότε θα μετέχουμε «εκτυπώτερον» στον Θεό, «εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας» του (τροπάριο της Κυριακής του Πάσχα), ενώ τώρα μετέχουμε μέσω υλικών πραγμάτων, δηλαδή εικόνων και συμβόλων.

Όταν προσεύχωμαι στον Θεό με ολοκάρδιο, ζώσα και ακράδαντο πίστι, είμαι κοντά όχι μόνο σ’ Αυτόν, όπως το παιδί που ζη στο ίδιο σπίτι με τον πατέρα του, αλλά και κοντά στις ουράνιες Δυνάμεις και σε όλους τους Αγίους, που μένουν στη θεία βασιλεία.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: " Γιατί οι άδικοι προοδεύουν;".

Θα τρώει και δεν θα χορταίνει, θα αρπάζει και δεν θα του φτάνει

Γιατί οι άδικοι προοδεύουν;

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ; Να μη σκοντάφτουν οι σκέψεις σου όταν βλέπεις ότι κάποιος καυχιέται με τη δύναμη και ξεχνά το Δωρητή της δύναμης.

Θυμήσου πως ο υπερήφανος και καυχόμενος Γολιάθ σκοτώθηκε από τη σφεντόνα ενός αγοριού, του Δαβίδ. Να μη συγχύζεται η καρδιά σου όταν βλέπεις πως κάποιος πλουτίζει με άδικο τρόπο.

Θα τρώει και δεν θα χορταίνει, θα αρπάζει και δεν θα του φτάνουν.

Θυμήσου τους πλούσιους πολίτες στα Σόδομα, πως σε μία στιγμή ρίχτηκε πάνω τους φωτιά και έγιναν στάχτη μ’ όλο τους τον πλούτο. Εσύ είσαι χριστιανός, και ο χριστιανός παρατηρεί τα γεγονότα στην άλλη γραμμή, στην ολότητα, και όχι επί μέρους.

Την πρόοδο του αδίκου ο χριστιανός δεν εκτιμά σαν κάποιο τετελεσμένο γεγονός αλλά περιμένει να δει τι ακολουθεί. Αυτός ξέρει πως ο άδικος δεν προοδεύει ούτε με τη δική του δύναμη ούτε με το δικό του μυαλό αλλά μόνο επειδή ο Θεός του επιτρέπει να προοδεύει, μπας και κάποια στιγμή θυμηθεί το Θεό.

Αφού είναι ανείπωτα ελεήμων ο Θεός μας, και επιτρέπει στους αδίκους εκείνο που αυτοί επιθυμούν, μπας και κάποια στιγμή σκεφθούν, ότι αυτό είναι από το Θεό και ντραπούν για την αδικία τους και διορθωθούν.

Στο Θεό είναι αγαπητοί οι μετανοούντες‡ είναι πολύ αγαπητοί σ’ Αυτόν όσοι μετανοούν ταπεινά για τις άδικες πράξεις τους.

Ο Δημιουργός δεν θέλει πάντα να τιμωρήσει αμέσως μόλις κάποιος ξεκινήσει σε λάθος δρόμο. Εκείνος περιμένει τον πλανημένο να γυρίσει μόνος του στον σωστό δρόμο. Εκείνος βλέπει και σιωπά.

Περιμένει και δεν αργεί. Είναι θαυμαστός στη σοφία, πανθαύμαστος στο έλεός Του. Γι’ αυτό ο προορατικός Ψαλμωδός ενθουσιασμένα λέει στον Κύριο: «Τα κρίματά σου ωσεί άβυσσος πολλή» (Ψαλμ. 35,7). Ποιός θα ερευνήσει όλο το βάθος της πρόνοιας του Θεού;

Οι ανόητοι θυμώνουν επειδή ο Θεός δεν διοικεί τον κόσμο κατά τη δική τους λογική, και οι λογικοί κοπιάζουν ασταμάτητα να μπουν στη λογική του Θεού.

Είναι δύσκολο καμιά φορά και στο λογικότατο να κατανοήσει το γιατί σ’ έναν άνθρωπο συμβαίνει έτσι, ενώ στον άλλον αλλιώς· γιατί ο νέος που επιθυμεί τη ζωή πεθαίνει, ενώ ο γέρος που επιθυμεί τον θάνατο ζει – γιατί ο ευσεβής βασανίζεται, ενώ ο άθεος καλοπερνά.

Και οι αγιότατες ψυχές καμιά φορά βρίσκονται σε αμηχανία μπροστά στο αίνιγμα των γεγονότων. Στην Ιερά παράδοση υπάρχει γραμμένη η εξής περίπτωση: πέθανε κάποιος αμαρτωλός πλούσιος, του οποίου οι αμαρτίες ήταν γνωστές σε όλους, και ο ενταφιασμός του ήταν πανηγυρικός, με τον επίσκοπο και πολλούς Ιερείς.

Λίγο μετά απ’ αυτό επιτέθηκε ύαινα σ’ έναν ασκητή στην έρημο και τον κατασπάραξε.

Κάποιος μοναχός, ο όποιος είχε δει εκείνη την πανηγυρική νεκρώσιμη πομπή του αμαρτωλού και τα ματωμένα υπολείμματα του δίκαιου, στη σύγχυση του άρχισε να κλαίει και φώναξε: «Κύριε, πώς έγινε αυτό και γιατί; Πώς εκείνος ο αμαρτωλός είχε και απαλή ζωή και απαλό θάνατο, ενώ αυτός ο δίκαιος πικρή ζωή και πικρό θάνατο;».

Σ’ αυτό του εμφανίστηκε άγγελος του Θεού και εξήγησε: «Εκείνος ο κακός πλούσιος είχε στη ζωή του μόνο μία καλή πράξη, ενώ αυτός ο ασκητής είχε στη ζωή του μόνο μία πιο βαριά αμαρτία.

Με την εορταστική και τιμητική νεκρώσιμη πομπή ο Ύψιστος ήθελε στον κακό πλούσιο να ξεπληρώσει εκείνο το καλό έργο, ώστε να μην περιμένει τίποτα άλλο σ’ εκείνον τον κόσμο, ενώ με τον φρικτό θάνατο του ασκητή ήθελε να τον απαλλάξει από εκείνη τη μία αμαρτία, ώστε να του δώσει πλήρες βραβείο στους ουρανούς».

Γι’ αυτό εσύ να σκέπτεσαι περί των κρίσεων του Θεού και τοποθέτησε όλη την ελπίδα στον Δημιουργό σου. «Μη φθονείς την ευτυχία εκείνων που σκέφτονται το πονηρό και μη ζηλεύεις εκείνους που κάνουν το κακό» (Ψαλμ. 36,1).

Έτσι γράφει ο δίκαιος βασιλιάς Δαβίδ, τον οποίον για πολύ καιρό βασάνιζε εκείνο που βασανίζει και σένα, ώσπου ο Κύριος του αποκάλυψε το λόγο για να καταλάβει.

Ο ίδιος λέει και αυτή την παρήγορη εμπειρία του: «Ήμουν νέος και τώρα γέρασα και δεν είδα δίκαιο να εγκαταλείπεται από το Θεό, ούτε τα παιδιά του να ζητιανεύουν ψωμί» (Ψαλμ. 36,25).

Διάβαζε συχνά το Ψαλτήρι, και θα καταλάβεις και θα παρηγορηθείς. 

Ειρήνη και η ευλογία από Τον Κύριο. 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:" Να δοξάζεις τον Θεό και να τον ευχαριστείς πρίν πέσει το σκοτάδι στη ζωή σου".

Να δοξάζεις τον Θεό και να Τον ευχαριστείς πριν πέσει το σκοτάδι στη ζωή σου

 

Βλέπεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο και ακόμα βεβαιώνεις πως την ευτυχία σου την έφτιαξες μόνος σου, χωρίς τον Θεό και τους ανθρώπους.

Γι’ αυτό απωθείς την άποψη που πρεσβεύουμε, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος χρωστά προσευχή στον Θεό και ελεημοσύνη στον πλησίον του.

«Ούτε προσευχές στον Θεό ούτε ελεημοσύνη στον πλησίον», λες και μ’ αυτό τείνεις να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο.

Για μένα πράγματι είναι αδύνατον να σκεφθώ την ευτυχία έξω από τον Θεό και τους ανθρώπους. Νομίζω ότι ούτε καν άγγιξες την ευτυχία αλλά συγχέεις τα φαινόμενα και αποκαλείς ευτυχία την ανέμελη επιβίωση. Μάζεψες πολλά από εκείνα που μπορεί να δώσει η γη, χόρτασες και ήπιες και νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται κανείς από τον περίγυρο.

Γνώριζε όμως πάνω απ’ όλα , ότι η γη δεν δίνει τίποτα σε κανέναν χωρίς την εντολή του Θεού. Και όσα σου έδωσε στα έδωσε κατ’ εντολή του Θεού. Μια βαθύτερη αντίληψη μας διδάσκει ότι εμείς δεν έχουμε στην πραγματικότητα τίποτα δικό μας, που να διαρκεί σ’ αυτόν τον κόσμο. Όλα είναι έωλα και δανεισμένα- γρήγορα φεύγουν και έρχονται σαν στρόβιλος. Η υγεία, η δύναμη, η ομορφιά, η ιδιοκτησία, η τιμή, η εξουσία, η μεγάλη γνώση, το καλλιτεχνικό ταλέντο, όλα τα χαρίσματα είναι δώρα. Και η δοκιμασία με την οποία ο Δημιουργός εξετάζει τους ανθρώπους έχει σχέση με την πίστη, το έλεος, τον σεβασμό και κάθε καλό χαρακτηριστικό.

Η δοκιμασία έγκειται στο να καταδείξει δύο πράγματα: 

Πρώτον ,αν ο άνθρωπος γνωρίζει από που του δόθηκε το όποιο χάρισμα , και δεύτερον, αν αποδίδει δόξα και ευχαριστία στον Δωροδότη του.Άκου αυτή τη φοβερή συμβουλή του μεγάλου προφήτη Ιερεμία που φωνάζει: 

«δότε τώ Κυρίω Θεώ υμών δόξαν πρό του συσκοτάσαι» ( Ιερ. 13, 16 ). 

Άρχισε και συ γρήγορα να δοξάζεις τον Θεό και να Τον ευχαριστείς πριν πέσει το σκοτάδι στη ζωή σου. Γιατί όταν έρθει το σκοτάδι, τα βάσανα , η ταλαιπωρία και η αρρώστια, η πτώση και η τρέλα, τι θα κάνεις τότε; Ποιόν θα παρακαλέσεις; Και ποιος από τους ανθρώπους θα σε ελεήσει αφού εσύ ήσουν χωρίς ίχνος ελεημοσύνης;

Για να μην πέσει στη ζωή σου φοβερό και βαρύ σκοτάδι άσκησε και θυμήσου αυτές τις άγιες λέξεις της Βίβλου: 

«Ου λιμοκτονήσει Κύριος ψυχήν δικαίαν, ζωήν δε ασεβών ανατρέψει.»

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας:" Ξεριζώνοντας το πάθος, σκίζει την καρδιά".

 

ΞΕΡΙΖΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΚΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!

Ευλογημένα μου παιδιά,

Λέγουν οι πατέρες ότι η καρδιά του ανθρώπου είναι μπλεγμένη με τις ρίζες των παθών, που είναι ακανθώδεις, και την έχουν «γαντζώσει» για τα καλά.

Μόλις, λοιπόν, επιχειρήση ο άνθρωπος με την φώτιση του Θεού να ξερριζώση ένα πάθος (ουσιαστικά να μεταμορφώση ένα πάθος) , να αρχίση να βγάζη τα ριζίδια, να τα πιάνη με την τσιμπίδα και να τα τραβάη, ξεριζώνοντας το πάθος σκίζει και την καρδιά! Σχιζομένη δε η καρδιά βγάζει αίμα και πονάει. Αν δεν κάνη ο άνθρωπος υπομονή στον πόνο, σταματάει εκεί και εγκαταλείπει τον αγώνα και μένει εμπαθής και αμαρτωλός. Αν όμως κάνη υπομονή στον πόνο, την βγάζει τη ρίζα του πάθους και απαλλάσσεται.

+ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΌΝΑΣ 

"Ο άγιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, απαντά σε επιστολή σχετικά με το 666 και τον Αντίχριστο.."

(Μνήμη σήμερα 7 Σεπτεμβρίου του Οσίου Πατρός Ημών Δανιήλ του Κατουνακιώτου) 

"Ο άγιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, απαντά σε επιστολή σχετικά με το 666 και τον Αντίχριστο.."

"Με πολλή χαρά πήρα μόλις αυτές τις μέρες από τον πατέρα Ιλαρίωνα, το πνευματικό τέκνο του αειμνήστου Σάββα ιερομόναχου, την επιστολή σας της 25ης Μαΐου.

Τη διάβασα με πολλή προσοχή και επαίνεσα, όπως και έπρεπε, τον ένθεο ζήλο σου και το ότι σαν καλός Χριστιανός ενδιαφέρθηκες να ερευνήσεις την Αγία Γραφή και να γράψεις μελέτη, όπου ασχολείσαι με τον αριθμό 666, πού υπονοεί τον Αντίχριστο.

Και όσον αφορά τους Χιλιαστές πού στηλιτεύεις, είσαι αξιέπαινος. Ο πανάγαθος Θεός, πού βλέπει την αγαθή σου πίστη και την καλή σου θέληση, δεν θα σε αφήσει να πέσεις σε πλάνες, όπως έπεσαν κάποιοι άλλοι, γιατί στηρίχθηκαν στο εγώ τους και θέλησαν να ερμηνεύσουν θέματα της Αποκαλύψεως του Ιωάννου του Θεολόγου.

Απόδειξη της ταπεινής ιδέας πού έχεις για τον εαυτό σου είναι ότι φοβήθηκες τις εκ δεξιών παγίδες του δολίου δράκοντος και δεν βασίστηκες στον εαυτό σου και στις απόψεις σου. Γι΄ αυτό και έκανες σαρανταλείτουργο και άλλες ιερές πράξεις και στη συνέχεια έγραψες και έστειλες αυτή τη μελέτη.

Σ΄ αυτό είσαι αξιέπαινος, διότι μιμήθηκες τον απόστολο Παύλο, πού αν και είχε βεβαιότητα για όσα δίδασκε, διότι τα διδάχθηκε κατευθείαν από τον ίδιο τον Σωτήρα μας Ιησού, όμως με τον φόβο μήπως τρέχει ή έτρεξε μάταια, πήγαινε κάθε χρόνο στα Ιεροσόλυμα για να καταθέσει στον Πέτρο και Ιάκωβο τις σκέψεις του. Έτσι καθοδηγούμενος έγινε πλέον αλάθητος φωστήρας της οικουμένης.

Επειδή λοιπόν μου εμπιστεύθηκες τα πάντα, αγαπητέ, και ζήτησες με ακράδαντη πίστη να σου πω αν η γνώμη πού εκθέτεις και το συμπέρασμα πού διατυπώνεις για τον αριθμό έχει βάσεις ή όχι, σπεύδω να σου πω με κάθε ειλικρίνεια ό,τι οι άγιοι της Εκκλησίας Πατέρες αποφαίνονται περί αυτού.

Γενικώς μας συνιστούν προσοχή, να μην προχωρούμε σε ερμηνεία της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου σύμφωνα με τις δικές μας γνώμες, διότι όσοι μέχρι σήμερα από τους παλαιούς χρόνους αποπειράθηκαν να το κάνουν, απατήθηκαν οικτρά.

Επίσης όσοι καταφεύγουν σε αριθμούς και ισχυρίζονται ότι ο τάδε και τάδε αριθμός σημαίνουν τον ερχομό του Αντίχριστου ή και τον χρόνο, ματαιοπονούν χωρίς το παραμικρό όφελος. Όπως και να΄ ναι, αυτοί πού ασχολούνται με τέτοια θέματα είναι αδύνατο να μην πέσουν σε πολλές αλλόκοτες πλάνες.

Οι άγιοι Απόστολοι και όλοι οι μεγάλοι Πατέρες διαπιστώνουμε ότι άφησαν ανεξήγητη την ιερά Αποκάλυψη, διότι αυτή αναφέρει με ασαφή τρόπο τα μέλλοντα, τα οποία μόνο όταν πραγματοποιούνται αποκαλύπτονται.

Ο απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή κατακρίνει αυτούς πού παρατηρούν τους χρόνους και τους καιρούς. Γράφει: «Ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς! Φοβούμαι υμάς μήπως εική κεκοπίακα εις υμάς» (Γαλ. 4, 10-11).

Επίσης βλέπουμε καθαρά στο ιερό Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος ημών Ιησούς, αν και εξηγούσε στους μαθητές όλα τα υπερφυή μυστήρια Του και το μέγα μυστήριο της Υπερουσίου Τριάδος και όσα ήταν ανάγκη να γνωρίζουν για τη σωτηρία τους, όλα τους τα αποκάλυψε, όμως τον χρόνο και τον καιρό της Δευτέρας Ελεύσεως Του τον απέκρυψε λέγοντας: «Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος» (Ματθ. 24, 36).

Τί λοιπόν; Δεν ήξερε τίποτε σχετικά με αυτό ο Θεάνθρωπος Ιησούς μας; Τούτο και να το συλλογιστεί κανείς είναι βλάσφημο. Το ήξερε πολύ καλά ως ομοούσιος με τον Πατέρα και συναΐδιος, αλλά δεν συνέφερε να διαδοθεί, κυρίως από τους Αποστόλους, η ημέρα εκείνη και να το μάθουμε όλοι. Δήλωσε μόνο τα σημεία και τις περιστάσεις πού θα προμήνυαν τον ερχομό του Αντίχριστου και, όπως βλέπουμε σήμερα, πλησιάζει ο χρόνος. Επίσης στις Πράξεις των Αποστόλων βλέπουμε ότι ο Κύριος μας αποτρέπει από την ανωφελή αυτή έρευνα. Γράφει ο Λουκάς: «Ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξεις 1, 7).

Και επειδή, όπως γράφεις, είσαι άνθρωπος αμαρτωλός, όπως και εγώ πού σου γράφω, και ελεήθηκες από τον Θεό με την εξομολόγηση και είσαι ήδη υπό κανόνα, αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί, αγαπητέ μου, να εγκαταλείψουμε την ταπεινή αυτογνωσία και να ασχοληθούμε με πράγματα ανώτερα των δυνάμεων μας; Γιατί να καταγινόμαστε με αριθμούς και εικασίες υποκειμενικές για να μάθουμε τους χρόνους και τους καιρούς;

Αντί να ασχολείσαι με τέτοιες επικίνδυνες έρευνες, δεν είναι καλύτερα να φροντίζεις πώς θα αρέσεις στον Κύριο με ενάρετες πράξεις και με την αποφυγή της κρυφής υπερηφάνειας;

Όσο ευχαριστείται ο Πανάγαθος με την ταπεινή επίγνωση του εαυτού μας και με ένα δάκρυ πού χύνουμε για τις αμαρτίες μας, δεν ευχαριστείται με μύριες ανακαλύψεις της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.

Απόδειξη ο ληστής, ο όποιος, αν και ήταν κακούργος και αμαρτωλός, επειδή ταπείνωσε τον εαυτό του και ζήτησε έλεος για τις αμαρτίες του, υψώθηκε τόσο πολύ, ώστε μπήκε πρώτος στον παράδεισο.

Όσον αφορά την έλευση του Αντιχρίστου, εμείς, αγαπητέ, έχουμε αλάνθαστο διδάσκαλο την Εκκλησία, πού έχει τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Αυτό δεν μπορεί να σφάλει. Να τί λέει η Εκκλησία: Πρώτα θα έλθουν στη γη οι προφήτες Ενώχ και Ηλίας. Ο Αντίχριστος θα γεννηθεί από Εβραία (ανήθικη/κοινή) γυναίκα κλπ. και θα κάνει τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν και έτσι θα έλθει το τέλος (βλ. Τριώδιο, Κυριακή της Απόκρεω).

Αυτές είναι οι σωτήριες αλήθειες πού πρέπει να πιστεύουμε, και πιστεύοντας να γινόμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε τον Κύριο, σύμφωνα με το «αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διότι ουκ οίδατε την ώραν και την στιγμήν καθ΄ ην ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. 25, 13).

Πραγματικά, τι θα μας ωφελήσει η εξήγηση του ονόματος του Αντιχρίστου ή η αναδίφηση των αριθμών, όταν πριν από τον ερχομό του μας προλάβει ο θάνατος;

Αυτά είναι αρκετά, και πιστεύω ότι ως φρόνιμος εργάτης του αμπελώνος του Χρίστου να μη με παρεξηγήσεις, αλλά να πειστείς ότι αυτή είναι η αλήθεια.

Να αφήσεις λοιπόν αυτές τις παρατηρήσεις και να στραφείς στα συγγράμματα των Πατέρων, τα οποία θα σε ωφελήσουν μύριες φορές περισσότερο. Και τότε να προσεύχεσαι και για μένα τον ελάχιστο, ο οποίος σου εύχομαι όσα συντελούν στη σωτηρία."

Κατουνάκια Αγίου Όρους

5 Σεπτεμβρίου 1925

Δανιήλ Μοναχός Κατουνακιώτης